De eerste wedstrijden van 2020

De Corona-maatregelen lieten het niet toe om wedstrijden te organiseren tot aan het begin van de zomervakantie. Zo komt het dat onze eerste wedstrijd gepland stond voor 21 juli op Lihos in Genk. Daar heb ik een primeur meegemaakt: ik reed er met mijn rolstoelfiets tegen een tunnel… OK, kan gebeuren, maar dan voel je je wel even extra onhandig 😉 Wat onze resultaten betreft die konden beter, maar toch zagen we verbetering tav vorig seizoen en enkele dagen later was er alweer een wedstrijd deze keer op OTV Ter Biest in Sint-Truiden.

Daar liep ik twee keer uit. Wat in mijn geval een rare uitdrukking is. Het betekent dat ik van de keurder geen DK aangeduid kreeg, maar blijft wel dat onze tijden nog te traag zijn. Onze jumping was zelfs foutloos. Dus ik was heel tevreden na onze eerste wedstrijden. Als Corona het toelaat zal ik de laatste twee weekends van augustus opnieuw wedstrijden “lopen” met Pasha 🙂

En toen kwam Corona

Beste familie en vrienden, kennissen, beste websitebezoeker,

Deze winter werden hier thuis heel wat plannen gesmeed. Jullie weten al – of anders kan je het op deze website terugvinden – dat ik sinds een kleine twee jaar een nieuwe passie heb en dat is agility met mijn jongste Border Collie Pasha. In het najaar kwam er het fantastische nieuws dat ik met hem in 2020 een eerste keer kon deelnemen aan het PAWC (Paragility World Championship) in Zwitserland en we hadden ook al de noodzakelijke procedure gestart voor de aanschaf van een nieuwe actief rolstoel op maat. Voor beide dingen was wel wat fundraising nodig. Ik maakte leibanden, sleutelhangers, speeltjes voor honden, kerstversiering en kerstkaarten enz.

In de Kerstperiode deden we enkele mooie verkoopacties en het vervolg stond op de planning voor dit voorjaar. En toen kwam Corona.

Dus gaan de geplande verkoopmomenten (op wedstrijden, tentoonstellingen, deur aan deur,… enz) uiteraard niet door. Er is ook al beslist dat PAWC in 2020 niet doorgaat (logisch in deze tijden) maar mijn rolstoel is besteld en ook welkom, want de huidige is na zeven jaar intensief gebruik “redelijk” versleten. Door de sport, maar ook door dagelijks gebruik natuurlijk. Mijn persoonlijke bijdrage voor deze nieuwe rolstoel die (hopelijk) in april 2020 klaar zal zijn bedraagt 4015,77 euro (of ruim vierduizend euro). De nieuwe reeksen postkaarten had ik al getekend en zijn ondertussen gedrukt. Er zijn nog leibanden. En dus… ga ik proberen om al deze zaken uitsluitend online te verkopen. Via mijn webshop. Via mails. Alleen betalingen via overschrijving op de rekening van Durf te Dromen (feitelijke vereniging) of Paypal. Alleen verzending met Bpost of afhalen (zonder persoonlijk contact) in Keerbergen.

De eerste dagen in onze nieuwe situatie waren nodig om hieraan te wennen, maar… zoals altijd gaat het leven verder. Ik droom al terug van PAWC 2021. En ik reken erop binnen afzienbare tijd met de nieuwe rolstoel door het leven te rollen. En te sporten. Met Pasha!

Bedankt om te lezen!

En nu is het aan u 😉
http://an-wauters.be/shop/


Winterbreak

In de winter lagen we hier en in het echte leven een beetje stil. We namen een korte pauze in de Condroz, waar Pasha en ik kilometers fietsten langs het RaVEL netwerk en investeerden wat tijd in extra behandelingen, een operatie voor mezelf en de tijd om daarvan te herstellen.

We trainden nog regelmatig onze doggy dance kunstjes en namen deel aan oefenmomenten (zowel Hoopers als Agility). Ondertussen is er een nieuwe (occasie) handbike bijgekomen, waardoor we ook in onze agility trainingen nieuwe impulsen kregen. Als in: meer snelheid, kortere bochten enz.

Hoe we dat allemaal verder in de praktijk zullen kunnen brengen op wedstrijden is nog afwachten, maar we werken verder. Stap voor stap!

En sowieso met stip in onze agenda: we nemen deel aan het PAWC eind augustus 2020 in Zwitserland. Ons eerste WK. We kijken er naar uit. Dat spreekt voor zich.

Logo

We hebben een logo!
En dat logo hoort bij een heuse vereniging met als naam Durf te dromen.

Doel: de nodige middelen verzamelen om ook in 2020 en de jaren daarna aan hondensport te kunnen doen en daarvoor de nodige hulpmiddelen te kunnen inkopen.
Hiervoor bieden we zelfgemaakte leibanden, sleutelhangers,… te koop aan. Ook door mezelf gemaakte etsen zitten ondertussen in ons assortiment. Voor ieder wat wils dus.

Onze agenda de volgende weken:

Supermadammen Supermarkt

Zaterdag 30 november en zondag 1 december 2019 telkens van 10u tot 18u in de Stadsfeestzaal Demervallei 14 in Aarschot.
Overdekt kerstshoppen. Je vindt ons op de stand van Indoor Hondensportcentrum Lado.

Kerstmarkt

Zaterdag 7 december 2019 van 15u tot 23 u op het Gemeenteplein in Keerbergen
Een organisatie van Havek en de Gemeente Keerbergen met tal van activiteiten en optredens allemaal in een gezellige kerstsfeer.

Zien we mekaar op één van deze events?

Tot dan!

Waarom een shop?

Sinds vandaag kan je hier op mijn website ook enkele producten kopen. Waarom? Omdat ik voor agility een aantal hulpmiddelen gebruik en trainingen nodig heb die allesbehalve goedkoop zijn. De rolstoel en de aangepaste fiets zijn het meest zichtbare hulpmiddel en deze twee zaken alleen zijn duur in aankoop en onderhoud. Door de hondensport is er wel wat meer slijtage dan bij gemiddeld gebruik. Maar je haalt er dan ook veel meer plezier uit dan uit gemiddeld gebruik 😉

Om dat allemaal en ook onze lessen online of privé en de seminaries met zowel Pasha als Tinsel alsook onze deelname aan wedstrijden te helpen financieren hebben we een vereniging opgericht die Durf te Dromen heet.

Deze vereniging haalt haar middelen uit occasionele giften en vooral uit de door mezelf gemaakte items die we af en toe op een marktjes of via deze website verkopen meer bepaald via hier (klik).

Momenteel leibanden en speeltjes voor honden, maar ook schilderijen, kaartjes enz. Je kan aankopen afhalen in Keerbergen of ik kan ze (laten) bezorgen.

Alles (of toch veel 😉 ) is bespreekbaar.

Onze stand op de kunstmarkt van Bussel Kunst, editie september 2021

On the road again

Als je een baasje hebt waarbij de gezondheid al eens vreemde capriolen maakt en dan weer achteruit en dan weer vooruit gaat, dan weet je als hond dat het soms even kan duren voor er echte wandelingen gemaakt worden. Een echte wandeling is ver genoeg om niet de vertrouwde geuren uit de buurt meer te ruiken, maar wel veel nieuwe geurtjes te kunnen snuffelen.

Pasha was dan ook erg blij dat we eind vorige week terug een keer echt op pad konden.

(w)Hoop! (w)Hoop!

Omdat we graag overal een beetje onze grenzen verkennen, wisselen we de Agility training tegenwoordig al eens af met Hooper training in Indoor Hondensportcentrum LADO.

Op zich lijkt het eenvoudig en veel commando’s kent Pasha al wel uit de Agility natuurlijk, maar het is toch ook weer iets nieuws. Ook voor mezelf 😉

Zo mag je als geleider niet uit een op de grond afgetekend vierkant van komen en moet je de hond van daaruit vooral verbaal sturen. Dus dat betekent voor mij dat ik niet de fiets kan gebruiken, maar het met de manuele rolstoel alleen moet doen. Dat lijkt eenvoudiger – want minder afstanden af te leggen als in Agility – maar anderzijds moet Pasha ook wel aan start gelegd worden en moet ik daarna van start terug naar mijn vak en dat gaat dan weer wel moeizamer zonder fiets. Hoopers is immers ook op gras (buiten) of kunstgras (indoor).

Maar… leuk is het wel!

Pasha doet het ook met plezier op de trainingen zie ik en dat doet deugd. Zoveel zelfs dat we ons morgen aan een eerste workshop Hoopers zullen wagen. En dat is dan weer wel een beetje spannend want toch weer een andere setting met vreemde honden enzo. Maar ik denk wel dat we er klaar voor zijn. Stay tuned!

Rialp Summer Agility Competition

Oktober 2018. Pasha en ik waren nog maar pas begonnen met agility training. Ik had op dat moment een reactieve border die nog snel fixeerde en al eens uitviel naar andere honden. Op mijn eerste hondenschool was ik dan ook gestopt en de plannen om op een nieuwe school te beginnen waren er al wel, maar nog niet praktijk omgezet (wat ik in november 2018 wel deed).

Kortom ik had van mijn droom om ooit eens agility te doen met een border collie een plan gemaakt en een plan moet ook een beetje een doel hebben. Mijn doel was: deelnemen in augustus aan de Rialp Summer Agility Competition van 7 tot 11 augustus 2019. Leuk detail: Rialp ligt in de Spaanse Pyreneeën.

Soms doe ik dat. Een schijnbaar onhaalbaar doel stellen en daaruit de motivatie halen om alle noodzakelijke stappen daar naartoe te zetten en zo op alle vlakken vooruitgang te boeken. En… het heeft ook deze keer gewerkt…

En Rialp zelf? Wow! Vijf dagen agility doen en vooral veel kijken. Moe worden. Leren dat rust ook voor de hond megabelangrijk is. Ervaringen opdoen. Met mensen uit verschillende landen en continenten praten. De warmte trotseren. En nog veel meer dingen doen dan dat.

Maar vooral: door zo een doel te hebben heb ik in 2019 superveel stappen gezet in mijn werken met Pasha. Of we dat in 2020 nog eens kunnen? Vraag het mij volgend jaar deze tijd. Een nieuw doel bepalen doe ik zeker. Of we dat ook halen is dan weer iets anders.

Er zijn maar twee dingen nodig : willen en doorgaan (Tim Krabbé)

Galerij OTV Terbiest

Ondanks het slechte weer waren er toch enkele fotografen op post tijdens het voorbije wedstrijdweekend. Ze namen ook foto’s van ons. En dat maakt mij dan weer blij 🙂

Foto’s gepubliceerd door Gladys Brocard, foto’s gemaakt door Alain 27/7/2019.

Foto’s gemaakt en gepubliceerd door Annette Ghyselinck 27/7/2019.