Logo

We hebben een logo!
En dat logo hoort bij een heuse vereniging met als naam Durf te dromen.

Doel: de nodige middelen verzamelen om ook in 2020 en de jaren daarna aan hondensport te kunnen doen en daarvoor de nodige hulpmiddelen te kunnen inkopen.
Hiervoor bieden we zelfgemaakte leibanden, sleutelhangers,… te koop aan. Ook door mezelf gemaakte etsen zitten ondertussen in ons assortiment. Voor ieder wat wils dus.

Onze agenda de volgende weken:

Supermadammen Supermarkt

Zaterdag 30 november en zondag 1 december 2019 telkens van 10u tot 18u in de Stadsfeestzaal Demervallei 14 in Aarschot.
Overdekt kerstshoppen. Je vindt ons op de stand van Indoor Hondensportcentrum Lado.

Kerstmarkt

Zaterdag 7 december 2019 van 15u tot 23 u op het Gemeenteplein in Keerbergen
Een organisatie van Havek en de Gemeente Keerbergen met tal van activiteiten en optredens allemaal in een gezellige kerstsfeer.

Zien we mekaar op één van deze events?

Tot dan!

Waarom een shop?

Sinds vandaag kan je hier op mijn website ook enkele producten kopen. Waarom? Omdat ik voor agility een aantal hulpmiddelen gebruik en trainingen nodig heb die allesbehalve goedkoop zijn. De rolstoel en de aangepaste fiets zijn het meest zichtbare hulpmiddel en deze twee zaken alleen zijn duur in aankoop en onderhoud. Door de hondensport is er wel wat meer slijtage dan bij gemiddeld gebruik. Maar je haalt er dan ook veel meer plezier uit dan uit gemiddeld gebruik 😉

Om dat allemaal en ook onze lessen online of privé en de seminaries met zowel Pasha als Tinsel alsook onze deelname aan wedstrijden te helpen financieren hebben we een vereniging opgericht die Durf te Dromen heet.

Deze vereniging haalt haar middelen uit occasionele giften en vooral uit de door mezelf gemaakte items die we af en toe op een marktjes of via deze website verkopen meer bepaald via hier (klik).

Momenteel leibanden en speeltjes voor honden, maar ook schilderijen, kaartjes enz. Je kan aankopen afhalen in Keerbergen of ik kan ze (laten) bezorgen.

Alles (of toch veel 😉 ) is bespreekbaar.

Onze stand op de kunstmarkt van Bussel Kunst, editie september 2021

On the road again

Als je een baasje hebt waarbij de gezondheid al eens vreemde capriolen maakt en dan weer achteruit en dan weer vooruit gaat, dan weet je als hond dat het soms even kan duren voor er echte wandelingen gemaakt worden. Een echte wandeling is ver genoeg om niet de vertrouwde geuren uit de buurt meer te ruiken, maar wel veel nieuwe geurtjes te kunnen snuffelen.

Pasha was dan ook erg blij dat we eind vorige week terug een keer echt op pad konden.

(w)Hoop! (w)Hoop!

Omdat we graag overal een beetje onze grenzen verkennen, wisselen we de Agility training tegenwoordig al eens af met Hooper training in Indoor Hondensportcentrum LADO.

Op zich lijkt het eenvoudig en veel commando’s kent Pasha al wel uit de Agility natuurlijk, maar het is toch ook weer iets nieuws. Ook voor mezelf 😉

Zo mag je als geleider niet uit een op de grond afgetekend vierkant van komen en moet je de hond van daaruit vooral verbaal sturen. Dus dat betekent voor mij dat ik niet de fiets kan gebruiken, maar het met de manuele rolstoel alleen moet doen. Dat lijkt eenvoudiger – want minder afstanden af te leggen als in Agility – maar anderzijds moet Pasha ook wel aan start gelegd worden en moet ik daarna van start terug naar mijn vak en dat gaat dan weer wel moeizamer zonder fiets. Hoopers is immers ook op gras (buiten) of kunstgras (indoor).

Maar… leuk is het wel!

Pasha doet het ook met plezier op de trainingen zie ik en dat doet deugd. Zoveel zelfs dat we ons morgen aan een eerste workshop Hoopers zullen wagen. En dat is dan weer wel een beetje spannend want toch weer een andere setting met vreemde honden enzo. Maar ik denk wel dat we er klaar voor zijn. Stay tuned!

Rialp Summer Agility Competition

Oktober 2018. Pasha en ik waren nog maar pas begonnen met agility training. Ik had op dat moment een reactieve border die nog snel fixeerde en al eens uitviel naar andere honden. Op mijn eerste hondenschool was ik dan ook gestopt en de plannen om op een nieuwe school te beginnen waren er al wel, maar nog niet praktijk omgezet (wat ik in november 2018 wel deed).

Kortom ik had van mijn droom om ooit eens agility te doen met een border collie een plan gemaakt en een plan moet ook een beetje een doel hebben. Mijn doel was: deelnemen in augustus aan de Rialp Summer Agility Competition van 7 tot 11 augustus 2019. Leuk detail: Rialp ligt in de Spaanse Pyreneeën.

Soms doe ik dat. Een schijnbaar onhaalbaar doel stellen en daaruit de motivatie halen om alle noodzakelijke stappen daar naartoe te zetten en zo op alle vlakken vooruitgang te boeken. En… het heeft ook deze keer gewerkt…

En Rialp zelf? Wow! Vijf dagen agility doen en vooral veel kijken. Moe worden. Leren dat rust ook voor de hond megabelangrijk is. Ervaringen opdoen. Met mensen uit verschillende landen en continenten praten. De warmte trotseren. En nog veel meer dingen doen dan dat.

Maar vooral: door zo een doel te hebben heb ik in 2019 superveel stappen gezet in mijn werken met Pasha. Of we dat in 2020 nog eens kunnen? Vraag het mij volgend jaar deze tijd. Een nieuw doel bepalen doe ik zeker. Of we dat ook halen is dan weer iets anders.

Er zijn maar twee dingen nodig : willen en doorgaan (Tim Krabbé)

Galerij OTV Terbiest

Ondanks het slechte weer waren er toch enkele fotografen op post tijdens het voorbije wedstrijdweekend. Ze namen ook foto’s van ons. En dat maakt mij dan weer blij 🙂

Foto’s gepubliceerd door Gladys Brocard, foto’s gemaakt door Alain 27/7/2019.

Foto’s gemaakt en gepubliceerd door Annette Ghyselinck 27/7/2019.

Weekend OTV Terbiest in de regen

Na een rustperiode zowel voor Pasha als voor mezelf deed ik gisteren en eergisteren weer eens mee aan wedstrijden. Het weer… zat deze keer helemaal niet mee. Het was zo’n weekend waarin je meer dan één set droge kleren bij moet hebben. Dát heb ik alvast geleerd 😉

Nog iets geleerd? Ja, dat Pasha en ik aan onze focus moeten blijven werken. Zowel mijn concentratie en het anticiperen op prikkels die mogelijk een invloed hebben op Pasha zijn concentratie als de focus van Pasha zelf op mij en op de toestellen moeten beter. Maar wij komen van ver en dus ben ik superblij met waar we nu al staan.

Dat er zaterdag bij ons vast parcours een hond nogal agressief uit de hoek kwam net langs ons aan rand van de ring en er zondag bij de jumping een andere border langsliep druk bezig met fixeren op Pasha helpt ons uiteraard niet, maar zulke dingen horen erbij en zullen er altijd zijn. Het is aan ons om onszelf als combinatie nog sterker te maken. Team Pasha weet wat gedaan.

Trouwens, team Pasha is top hoor 🙂 Met dit regenweer was er zelfs een meewandelende vissersparaplu – merci Theo! – en ook de als sponsoring gekregen accessoires waaronder een gewicht voor extra grip op mijn Batec Hybride aankoppelfiets hielpen me om ook in deze omstandigheden te kunnen blijven rijden – merci Batec Mobility!

Samengevat: we liepen op onze vier runs een DK, maar er zaten net zo goed al lange, mooie stukken in. Pasha nam ook dit weekend een tunnel of wat teveel – hij blijft dus “Tunnelman” – en gaat soms nog naast een sprong, maar wat me gelukkig maakt: hij neemt de wip nu altijd goed – geen karpersprongen meer – en de weave wordt stilaan sneller. We werken verder.

Prijzen quiz Lihos

Ondanks mijn afzeggen voor de wedstrijden op Lihos – rust! nodig! – namen we wel samen met enkele mensen van de Bonheidense Hondenvrienden deel aan de Quiz die de club op zaterdagavond organiseerde. En dat hebben we ons niet beklaagd. We eindigden op de tweede plaats met onze ploeg “den BHV” en dat leverde elk lid van de ploeg een mooie zak vol prijzen op. Dat zag er best indrukwekkend uit zo vanmorgen thuis in de living 🙂

Welkom!

Op deze nagelnieuwe website vind je vanaf nu alles over mijn avonturen in de wereld van agility. Mijn persoonlijke Facebook account stond zo vol met beelden van Pasha dat het eerder Pashabook dan Facebook geworden was en ik wilde ook graag zelf een archief hebben dat eenvoudig te doorzoeken is. Et voilà, mijn weblog nieuwe stijl is klaar om gelanceerd te worden.

Als u me al zag rijden met mijn rolstoelfiets op wedstrijd, me daarover aansprak of supporterde dan wil ik je daar nu al voor bedanken. Hoe we tot deze nieuwe hobby gekomen zijn of waar Pasha en ik het moeilijk mee (gehad) hebben lees je ook op deze site. Ik ga geen onderwerpen uit de weg. Tips zijn welkom, reacties ook. Die kan je achterlaten onderaan elk blogbericht.

Vanaf nu komen er regelmatige updates. Mis je iets? Heb je een specifieke vraag waar je graag een antwoord op wil? Vul dan dit formulier in.

Als je geen rolstoelervaring hebt, kan je het verschil met “gewoon lopen” misschien nooit helemaal vatten, maar hopelijk kan deze website hier een beetje een inzicht in geven. Zelf heb ik geen keuze. Zonder fiets kom ik op gras niet vooruit. Met fiets kan ik niet kort of snel draaien. Agility bestaat echter vaak uit kort en snel draaien en je moet ook wel gewoon vooruit komen.
Als ik door het bundelen van mijn ervaringen andere mensen met en zonder beperking zin kan doen krijgen in agility met hun hond dan zou dat een mooie extra zijn.

Dankwoord

Ik zou niet nu niet bezig zijn met agility als de volgende personen er niet waren geweest:
– Francis Symons, die me de hoop dat het me ooit zou lukken met Pasha teruggaf
– Veerle Le Compte, die me de weg wees naar “echte agility” en BHV
– Katia Hendrickx, die de uitdaging aanging om onze ongewone combinatie in agility te beginnen trainen in Indoor Hondensportcentrum LADO en ons daarenboven ook begeleidde vanaf de soc test tot en met op al onze wedstrijden agility tot nu toe.

MERCI ALLEMAAL en tot gauw. Want… wij gaan door 🙂

Even technisch: ik heb er overigens voor gekozen geen posts te antidateren wat betekent dat ik vandaag en de voorbije dagen nogal wat “nieuwe” berichten publiceerde over evenementen in het verleden. Dat kan verwarrend lijken, maar ik onderschat u niet: door de indeling in categorieën en de links tussen de posts is alles vlot te volgen.