#teamtinsel
Omdat we binnenkort ook in een paarden-eventlocatie aan de slag moeten op het PAWC, wilde ik graag al eens zoiets proberen en waar kon ik dat beter doen dan op de Border Collie Classic, dit jaar in Sentower Park in Opglabbeek, België.
Dit was PRACHTIG om te doen. Topervaring. Smaakt naar meer.
Sinds wij niet lang na onze TAP aan wedstrijden begonnen mee te doen loopt het steeds beter. Op 17 en 18 juli 2022 in HS Sloeber in Kontich wonnen we zelfs drie van de vier wedstrijden waar we aan meededen.
Om wat extra te trainen op wedstrijdomstandigheden deden we vandaag een oefenwedstrijd in Montfort, Nederland. Dat ging in de ochtend best goed! Ons eerste bijna foutloze rondje ooit. Bijna foutloos is dus wel knap. De jumping na de middag ging wel wat minder, maar daaruit leerden we dan weer dat voldoende rust tussenin zowel voor mij als voor Tinsel erg belangrijk is.
Ik was na meer dan een jaar zonder wedstrijden helemaal vergeten hoe het voelt om te rijden met publiek langs de ring. Het voelt… goed!
Het helpt natuurlijk dat het dan goed gaat 😉 Tinsel en ik slaagden bij onze eerste inschrijving voor de proef Toelating tot het Agility Programma en dus mogen we vanaf nu meedoen aan wedstrijden Graad 1 bij de KKUSH in België. De eerste officiële wedstrijd staat al binnen twee weken op het programma.
Vorig seizoen maakten wij ons debuut in de wedstrijden agility van de KKUSH (Koninklijke Kynologische Unie Sint Hubertus) en dat was op zich dan al wel een hele prestatie (tot nog toe ben ik er de enige handler in een rolstoel die deelneemt) maar onze resultaten waren nog niet om over naar huis te schrijven. Het doel van dit jaar was dus een keer “echt” tussen de mensen staan. In agility termen dus geen DK lopen, maar mooi rondkomen.
En weet je wat?
Dit weekend is dat gelukt!
Met een 8ste plaats op het vast parcours en een 11de plaats in de jumping telkens op 30 honden met ook telkens een foutloos parcours hebben we ons doel gehaald.
En nu… deze winter trainen om het volgend jaar nog net iets beter te doen 😉
We dromen dus verder.
De Corona-maatregelen lieten het niet toe om wedstrijden te organiseren tot aan het begin van de zomervakantie. Zo komt het dat onze eerste wedstrijd gepland stond voor 21 juli op Lihos in Genk. Daar heb ik een primeur meegemaakt: ik reed er met mijn rolstoelfiets tegen een tunnel… OK, kan gebeuren, maar dan voel je je wel even extra onhandig 😉 Wat onze resultaten betreft die konden beter, maar toch zagen we verbetering tav vorig seizoen en enkele dagen later was er alweer een wedstrijd deze keer op OTV Ter Biest in Sint-Truiden.
Daar liep ik twee keer uit. Wat in mijn geval een rare uitdrukking is. Het betekent dat ik van de keurder geen DK aangeduid kreeg, maar blijft wel dat onze tijden nog te traag zijn. Onze jumping was zelfs foutloos. Dus ik was heel tevreden na onze eerste wedstrijden. Als Corona het toelaat zal ik de laatste twee weekends van augustus opnieuw wedstrijden “lopen” met Pasha 🙂
Twee leuke actiefoto’s gevonden van onszelf op de FB-pagina van de Rialp Summer Aglity Competition 🙂
Oktober 2018. Pasha en ik waren nog maar pas begonnen met agility training. Ik had op dat moment een reactieve border die nog snel fixeerde en al eens uitviel naar andere honden. Op mijn eerste hondenschool was ik dan ook gestopt en de plannen om op een nieuwe school te beginnen waren er al wel, maar nog niet praktijk omgezet (wat ik in november 2018 wel deed).
Kortom ik had van mijn droom om ooit eens agility te doen met een border collie een plan gemaakt en een plan moet ook een beetje een doel hebben. Mijn doel was: deelnemen in augustus aan de Rialp Summer Agility Competition van 7 tot 11 augustus 2019. Leuk detail: Rialp ligt in de Spaanse Pyreneeën.
Soms doe ik dat. Een schijnbaar onhaalbaar doel stellen en daaruit de motivatie halen om alle noodzakelijke stappen daar naartoe te zetten en zo op alle vlakken vooruitgang te boeken. En… het heeft ook deze keer gewerkt…
En Rialp zelf? Wow! Vijf dagen agility doen en vooral veel kijken. Moe worden. Leren dat rust ook voor de hond megabelangrijk is. Ervaringen opdoen. Met mensen uit verschillende landen en continenten praten. De warmte trotseren. En nog veel meer dingen doen dan dat.
Maar vooral: door zo een doel te hebben heb ik in 2019 superveel stappen gezet in mijn werken met Pasha. Of we dat in 2020 nog eens kunnen? Vraag het mij volgend jaar deze tijd. Een nieuw doel bepalen doe ik zeker. Of we dat ook halen is dan weer iets anders.
Er zijn maar twee dingen nodig : willen en doorgaan (Tim Krabbé)
Ondanks het slechte weer waren er toch enkele fotografen op post tijdens het voorbije wedstrijdweekend. Ze namen ook foto’s van ons. En dat maakt mij dan weer blij 🙂
Foto’s gepubliceerd door Gladys Brocard, foto’s gemaakt door Alain 27/7/2019.
Foto’s gemaakt en gepubliceerd door Annette Ghyselinck 27/7/2019.