Eind augustus 2018 stuurde ik via Messenger een vraag naar de Facebookpagina van Indoor Hondensportcentrum LADO. Dat ik een Border Collie van toen bijna 2 jaar had en met mezelf als geleider in een rolstoel agility wou trainen en of dat bij hen zou kunnen? Het antwoord was even snel als positief. Ja, die uitdaging wilde Katia Hendrickx wel aangaan. We maakten snel een eerste afspraak en sindsdien kan je Pasha en mij wekelijks in Langdorp vinden.
We evolueerden er van lage sprongen naar “sprongen op hoogte” (= 60cm). We leerden er één voor één de toestellen kennen en nog veel belangrijker: ik leerde er met Pasha werken én we ontdekten samen week na week de mogelijkheden en de beperkingen van mijn rolstoelfiets. We gingen op zoek naar hoe ik wel of niet kan “handlen”, we zoeken er mijn rijlijnen en proberen de verschillende opties uit.
Ik heb er al veel kleine en grote geluksmomenten meegemaakt. Bijvoorbeeld toen Pasha voor het eerst over het dak ging. Want ja, alles is anders als je in een rolstoel zit. Je moet je maar eens proberen voor te voorstellen dat je op een stoel zit en dat je je hond over zulk een hoge hindernis moet sturen. Je kan niet naast hem gaan staan om hem te begeleiden. En dan zie je je hond daar over lopen alsof hij nooit anders deed. Dát zijn dus dingen die mij gelukkig maken.
We vonden er een heel aantal mensen die ons helpen, steunen – ook op wedstrijden – en mee zoeken naar oplossingen voor kleine en grote problemen. We doen er ook meer dan agility alleen. We maken al eens een uitstap naar Hoopers of doen er zoekspelletjes enzo. Pasha is er echt “hond aan huis” geworden dus 😉
1 comment