Na een heel emotioneel weekend nog maar net een week geleden waren we op 6 en 7 juli 2019 weer op pad met Pasha naar wedstrijden. Een week om alles te laten bezinken moest voor mij genoeg zijn en dat was het ook. Pasha zelf hield er ook geen gevolgen meer aan over. Oef!
Zaterdag 6 juli De Paai in Turnhout
We hadden ons voorgenomen om dit weekend in al onze parcoursen door te rijden, geen weigeringen te herstellen, maar Pasha zonder veel druk te laten werken en plezier te maken zowel hij als ik. In ons vast was ik alleszins heel blij toen hij zijn wip netjes nam en de weave eveneens terwijl er een metertje links naast een hele rij mensen stond en zat te kijken. Enkele maanden vroeger zou dit mega-afleiding geweest zijn, vandaag liep hij mooi door. En dus was ik blij π Stapjes zetten! Wij kunnen dat.
Ook in de jumping bleef ik doorlopen – enfin rijden – en was ik verbaasd door zijn startsnelheid waardoor ik mijn snelheid te laag had ingezet en al na vier hindernissen zo de controle verloor. Die hervond ik wel, maar een DK was onvermijdelijk.
Zondag 7 juli De Drie Linden in Tessenderlo
Het terrein van De Drie Linden is een pareltje π Mooie grote ringen ook waar Pasha en ik onze batterij – enfin die van mijn fiets – bijna op leegreden (note to self: in een weekend als dit niet vergeten op zaterdagavond de batterij van de Batec aankoppelfiets weer op te laden).
Ons vast parcours leverde Pasha een nieuwe naam op: Tunnelman. De eerste tunnel teveel (hindernis drie) nam hij door mijn onhandigheid nog bij het handlen met de fiets vlak na de start, maar de laatste tunnel die hij ging halen was echt nergens voor nodig, maar wellicht wel leuk voor hem π Leuke dag voor ons allebei dus weer en nu eventjes rust.
PS. Je mag drie keer raden waarom Pasha soms te snel een tunnel neemt… coverfoto bij dit bericht is gemaakt in onze tuin π
