Onze tweede wedstrijdervaring was er meteen eentje van 2 dagen, nl. op 18 en 19 mei 2019 bij Canis in Wechelderzande. Een grote wedstrijd. Met vijf ringen, maar voor ons was ring 1 belangrijk.
Dag 1 liepen we een agility (weer die vreemde sprong van de wip) en een jumping waarbij hij in die laatste even ging kijken naar een fotograaf. Dat leverde wel de foto op bovenaan dit bericht 😉 Foto’s van Dogness bij dit bericht trouwens. maar was uiteraard niet de bedoeling. De open jumping zou ik als training gewoon een eigen parcours gaan lopen, maar… het ging eigenlijk van kwaad naar erger wat Pasha zijn aandacht betrof en dus raakte ik zelf mijn vertrouwen weer kwijt en vond ik het zelf nodig me te verontschuldigen bij mijn coach. Die stuurde evenwel een bericht terug dat dat helemaal niet nodig was en ik de volgende dag opnieuw moest bekijken als nieuwe kansen en een goede training om Pasha en mezelf aan dit soort stresssituaties te laten wennen. Terug een dag plezier hebben in het samen werken en dan zouden we er wel komen.
Ik begon op dag 2 aan het vast parcours met als belangrijkste doel Pasha de wip mooi en volledig te laten nemen en om de laatste zes ofzo hindernissen vlot te nemen. Daarom zette ik hem niet terug aan de start van de weave toen hij het laatste paaltje miste, maar liep/reed ik gewoon door. De wip ging perfect en de laatste hindernissen inclusief de contactvlakken op de brug ook. Alle doelen gehaald en toch DK lopen? Het kan dus.
Na de middag liepen we onze jumping. Ik was er niet gerust is want op dag 1 lag de eerste tunnel op dezelfde plek en negeerde hij die om mensen te gaan begroeten – tja… – maar deze keer ging dit stuk supervlot en we reden door en door en door…. en kwam foutloos rond!!!!! OK, we overschreden de MPT met 1,55 seconde, maar ik was superblij met hoe dit liep. Ja, er is nog werk aan onze focus. Ja, natuurlijk moet ik veel sneller kunnen rijden nog om in de toekomst misschien ooit binnen SPT te eindigen, maar we liepen wel zonder parcoursfouten uit he! Wij! Ik! Met Pasha!
