In de zomer van 2018 had ik mijn droom bijna opgegeven.
Trainen? Ik? Met Pasha? Op school? Dat gaat niet. Dat kan ik niet.
Maar ik vind het nu eenmaal zo mooi als een hond een toestel neemt en ik had een nog steeds behoorlijk jonge hond. Ik wilde – moest? – ergens wel opgeven. Maar wilde tegelijk toch ook nog wel bezig blijven. Thuis trainen dan maar? Een paar eenvoudige sprongen zonder vleugels had ik al gekocht via één of andere webshop en beetje bij beetje begon ik ook andere toestellen te zoeken of te maken voor thuis. We kochten een houten wip, ik maakte zelf een band/ring met een fietsband en wat planken. Amateuristisch? Dat zeker. Maar ook fijn.
Zo “deed ik agility”. Zonder hulp laat staan dat ik ervaring had. Eigenlijk niet verantwoord en zeker niet ideaal, maar Pasha vond het wel leuk om te doen. Ineens had ik alle aandacht van hem die ik nodig had. OK, thuis in een vertrouwde omgeving dus, maar misschien lag daar wel mijn of onze grens? Ik geloofde dat toen echt.
In augustus 2018 kreeg ik dan een onverwacht berichtje via Messenger. Iemand die in onze buurt woont had de toestellen in de tuin gezien. Ze zocht me op op Facebook en zag filmpjes van mij en mijn rolstoel en van Pasha. Ze zag dat we er plezier aan hadden en vroeg zich af waar ik trainde. Toen dat alleen maar thuis bleek te zijn, kwam er:
- een bezoek van haar – Veerle Le Compte – bij ons thuis waarin ik een hele uitleg kreeg over hoe agility er in het echt uitziet, wat je ervoor kan of moet doen én ze vertelde dat zij zelf instructeur agility is op een hondenschool in onze buurt (!!!)
- de tip om eens op Agility Belgium op Facebook te kijken of er de vraag te stellen of er al ergens aan agility gedaan wordt met een rolstoel
Dat zorgde dan weer voor:
- het ontdekken van het bestaan van Indoor Hondensportcentrum LADO en Katia Hendrickx via Agility Belgium
- het afleggen van toelatingsproeven tot de agility groep van de Bonheidense Hondenvrienden in november 2018
En dus… werd mijn droom om met Pasha aan agility te gaan doen stilaan een plan. Een echt doel met stappen om te zetten. Dat dat voor ons nog heel veel stappen zouden zijn, wist ik wel, maar ik was bereid er aan te beginnen werken. Team Pasha kreeg stilaan vorm.
