Monthly Archive 5 juni 2025

Ik heb ervoor gekozen om dat te doen samen met Inter VZW. Zij zijn immers door de Vlaamse overheid erkend als experts in toegankelijkheid zowel beleidsmatig als praktisch, denk hierbij aan hun eventwerking. Wat deden we concreet in Keerbergen?

Op 22 mei kwamen Filip Maris (op de foto voor het gemeentehuis) en zijn collega langs om een inleefsessie te begeleiden. Ik nodigde het college van burgemeester en schepenen uit samen met het managementteam van de gemeente en de medewerkers die werken rond omgevingsvergunningen en patrimonium. We verdeelden ons in twee groepen en maakten per groep zowel aan wandeling door het dorpscentrum in een rolstoel – rolstoelen werden de dag voordien geleverd op het gemeentehuis – als met een taststok voor blinden en slechtzienden. Lees verder onder de foto’s.

De dag zelf én de dagen nadien kreeg ik alleen maar positieve reacties van de deelnemers. Deze ervaring opende de ogen veel meer dan honderd pagina’s met adviezen of regelgeving. En dat was nu precies de bedoeling. Ik ben dan ook trots en dankbaar. Trots dat ik dit initiatief nam en dankbaar dat mijn collega’s in het college en binnen de diensten hier ook voor open stonden.

Op 4 juni organiseerden we opnieuw met Filip van Inter VZW nog een vormingsmoment rond wetgeving en regelgeving toegankelijkheid voor de betrokken medewerkers. De combinatie van de inleefsessie met het vormingsmoment maakte dat er veel vragen kwamen en veel goede ideeën om meteen aan de slag te gaan. Dat gaf mij dan weer een goed gevoel.

Tegelijk… was het voor mij ook niet evident. Zeker tijdens de vorming werd ik de hele tijd met mijn neus op de feiten gedrukt. “Dit kan een rolstoelgebruiker niet.” “Voor een rolstoelgebruiker is dit de realiteit.” “Dit is niet fijn voor mensen in een rolstoel”. Het zijn maar enkele zinsnedes die de hele tijd terugkwamen. 2,5 uur lang. Je zou je voor minder gehandicapt voelen…

Ik bedoel maar, laat je niet misleiden door de grapjes die ik maak of door mijn stille, vaak dan erg brede glimlach op momenten dat ik een drempel of grens tegenkom. Ik wil immers niet klagen en zagen. Humor is dan een handige reddingsboei. Maar de situatie is wat ze is. En die is vaak echt niet leuk. Niet voor mij en niet voor alle andere mensen met een verminderde mobiliteit.

In de pers:
Het Nieuwsblad: https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20250603_93389976
Het Laatste Nieuws: https://www.hln.be/keerbergen/schepencollege-en-gemeentemedewerkers-aan-de-slag-met-blindegeleidestok-tijdens-inleefsessie-praktijk-dringt-beter-door-dan-theorie~af62b516/

Er zijn nu zes maand voorbij sinds de installatie van de nieuwe gemeenteraad. Hoe blik ik terug op dit eerste half jaar? En heb ik nog tijd voor iets anders dan politiek?

De start in december was overweldigend. Dat wil zeggen dat ik aan dit mandaat startte met de absolute intentie dit goed te doen en dus ging ik meteen op zoek naar de nodige informatie en een zo breed mogelijke achtergrond. Die input verwerken en daarmee aan de slag gaan was uitdaging nummer 1. Een tweede zaak die ik belangrijk vond, was de medewerkers van de gemeente leren kennen en met hen een goede manier van samenwerken vinden. Ook dat was een leerproces en ook hier was de start intens maar ik heb heel snel zowel op vlak van data- en informatieverzameling als op vlak van samenwerken de nodige stappen gezet en dat maakt dat het uitvoeren van mijn mandaat ondertussen niet langer overweldigend is, maar wel heel aangenaam en boeiend. Het geeft me energie. De eerste realisaties zijn er, de volgende staan in de steigers, en ik kijk vol “goesting” uit naar de rest van de legislatuur.

En ja, ik maak nog tijd voor iets anders dan politiek. Omdat net die andere activiteiten me ook als persoon volledig maken en daardoor ook een betere beleidsmaker. Schilderen, tekenen, wandelen en trainen met mijn honden, lesgeven als vrijwilliger op een hondenschool, wedstrijden afwerken met de honden, lezen of… deze website bouwen. Allemaal activiteiten die zorgen voor rustmomenten en zuurstof in mijn gedachten.